Een groot avontuur. Dat waren de internationale treinreizen binnen en buiten Europa aan het eind van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw. De Oriënt Express is een naam die nog steeds dat gevoel van avontuur oproept. Onder die naam gingen destijds verschillende treinen vanuit onder andere Parijs en Oostende richting het oosten, met soms als eindpunt het exotische Istanbul. De Simplon Oriënt Express slingerde bijvoorbeeld via Calais, Parijs, Milaan, Venetië en Triëst naar de Balkanlanden, om uiteindelijk in het Sirkeci-treinstation in Istanbul uit te komen.

Perron Sirkeci-treinstation - Istanbul - TurkijeDeftig reizigerspubliek

De schrijfster Agatha Christie hield van die langeafstandstreinen. En liet een van haar bekendste verhalen zich afspelen op de Simplon Oriënt Express. In dat verhaal stapt de beroemde detective Hercule Poirot in Istanbul op het Sirkeci-station op de trein terug naar huis nadat hij net een zaakje in Syrië heeft opgelost. Een trein die dan vol zit met deftig reizigerspubliek, zoals een kolonel, een prinses en een gravin. De eerste nacht is het meteen raak: een moord. En zo start Moord in de Oriënt Express, een boek uit 1934 vol raadsels, tragiek en romantiek.

Fluit van de stoomloc

Ik hou van stations met een geschiedenis. Natuurlijk, tegenwoordig is er in het Sirkeci-station geen deftig reizigerspubliek meer. Maar loopt er een nogal casual geklede tekstschrijver met een rugzakje rond. Zijn er geen stoomlocs meer. Maar moderne locomotieven en treinstellen. En heeft het station een nieuwe en grote hal gekregen. Maar wanneer je in de oude stationsrestauratie je fantasie de vrije loop laat gaan, dan zie je de reizigers, schrijvers en kunstenaars van toen nog aan de tafeltjes zitten met een dampend glaasje hete Turkse thee voor zich. Hoor je ze verschillende talen met elkaar spreken. Zie je de kruiers met zware koffers sjouwen. En hoor je de ongeduldige fluit van de stoomloc terwijl de reizigers een voor een van hun tafeltje opstaan om zich naar het perron te begeven.